Stappen naar een goede relatie 3

Ingekorte versie van het boek van 

Paul Ferrini

De relatie in een andere vorm gieten en liefdevol afsluiten

Geen enkele relatie duurt eeuwig. De manier waarop een relatie beëindigd wordt is minstens zo belangrijk als de manier waarop een nieuwe relatie wordt aangegaan. Relaties die eindigen met schuld en verwijten, zullen ervoor zorgen dat er nieuwe partners worden aangetrokken die dezelfde lessen nog dwingender zullen leren.  

Transformatie

Het enige wat onveranderlijk is, is verandering op zich. Geen enkele relatie duurt eeuwig. Zelfs mensen die het grootste deel van hun leven samen hebben doorgebracht, worden van elkaar gescheiden als een van beiden overlijdt. Andere relaties duren niet langer dan twee of drie jaar. Elke relatie kent een begin, een midden en een einde. Geen enkele relatie duurt eeuwig. Als twee mensen zich samen niet meer kunnen ontwikkelen, wordt het tijd dat ze hun verbintenis met elkaar eens opnieuw bekijken en zich afvragen of ze de vorm van hun relatie niet moeten veranderen. Een stel dat met veel moeilijkheden samenwoont zou bijvoorbeeld kunnen besluiten om apart te gaan wonen en elkaar als geliefden te blijven ontmoeten of helemaal uit elkaar te gaan. 

Het gaat hier niet om goed of fout. In welke opzicht jullie je verbintenis met elkaar wensen te herzien is helemaal aan je partner en jou. Het is altijd het beste als jullie het eens kunnen worden over de nieuwe vorm van jullie relatie. Maar als daar geen overeenstemming over mogelijk is, is het verstandig om de vorm te kiezen die degene die het het zwaarst heeft wenselijk acht. Tijd en ruimte los van de relatie kan heel belangrijk zijn om emotioneel op krachten te komen en wat meer helderheid te krijgen over de relatie. Daarna kun je weer gaan onderhandelen over de aard van de relatie. 

Het is belangrijk dat je waardig en liefdevol uit elkaar gaat. Zelfs als een relatie niet goed loopt, hebben beide betrokken nog veel gedaan en geleerd samen. Ze zouden allebei dankbaar moeten kunnen zijn voor de goede perioden, maar ook voor de moeilijke perioden waarin ze meer inzicht en begrip konden verwerven. Je kunt je, voordat jij en je partner besluiten de relatie te beëindigen, afvragen of je alles geleerd hebt wat je uit die relatie kon leren. Als dat niet het geval is, kun je de vorm van de relatie dan zodanig veranderen dat je dat leerproces vergemakkelijkt? 

Probeer niet weg te lopen of een besluit te nemen als je boos bent. Zorg dat je kalmeert en vraag je partner tijd te maken voor een gesprek van hart tot hart. Zeg eerlijk wat er voor jou speelt en vraag of je partner dat ook doet. Laat geen belangrijke dingen weg. Luister simpelweg naar elkaar. Je moet niet het gevoel hebben dat je onmiddellijk een besluit moet nemen. Neem de tijd om je gevoelens echt tot je door te laten dringen en echt in je op te nemen wat je partner jou toevertrouwt. Als je het nuttig vindt, zorg dan dat je een poosje alleen bent, weg van je partner, om helderheid te verkrijgen. Vervolgens kom je weer bij elkaar en praat opnieuw. Kijk of er punten van overeenkomst zijn die de basis voor eventuele verdere stappen kunnen vormen. 

Het uit elkaar gaan (of de transformatie van de vorm van jullie relatie) moet net zo lang kunnen duren als nodig is. Het is tenslotte een proces, net zoals het een proces was toen jullie samen gingen leven. Als je de tijd neemt om met wederzijds begrip en vergeving uit elkaar te gaan, kun je de relatie veel gemakkelijker afronden. Je bewijst jezelf en je partner geen dienst als je niet de tijd neemt om elkaar tot steun te zijn bij die overgang van de ene relatievorm naar de andere. Dit is de enige liefdevolle handelwijze. Het maakt het bovendien voor jullie allebei een stuk gemakkelijker om verder te gaan zonder bittere smaak in je mond. 

Je losmaken

Als je het eenmaal met elkaar eens bent en de tijd genomen hebt om elkaar tot steun te zijn bij die overgang naar de nieuwe relatievorm, wordt het tijd om je los te maken van de oude vorm. Stel bijvoorbeeld dat jij en je partner besluiten verder te gaan als vrienden, zonder seks. Je zou tijdens die overgangsperiode een of twee keer met elkaar kunnen vrijen of elkaar in bed gewoon vasthouden. Dat geeft jullie allebei het gevoel dat je gesteund wordt. Er komt echter een moment waarop samen slapen niet zinvol of juist meer is. Dan weerhoudt het je ervan de richting in te slaan die je gekozen hebt. Op dat soort momenten zijn duidelijke grenzen een noodzaak. Dan wordt het tijd om je los te maken. 

Een deel van dat losmakingsproces bestaat uit rouwen om het verlies van de oude relatievorm. Je kunt er tranen om vergieten. Het kan zijn dat je lichaam nog snakt naar de aanraking van de ander. Je kunt fysieke of emotionele ontwenningsverschijnselen vertonen. Dat is heel gewoon en het duurt zolang als het duurt. Er bestaat geen juiste tijdsspanne waarin je het verlies van een relatie, of een bepaald aspect van een band met iemand, mag betreuren. Als je kunt accepteren hoe jij iets beleeft en daar geduldig doorheen gaat, kan er iets voltooid worden. Je moet er jezelf niet mee om de oren slaan als je veel tijd nodig hebt om te treuren om een relatie die belangrijk voor je was. Je hoeft jezelf niet met andere mensen te vergelijken. Als mensen je onder druk zetten om weer gewoon en gezellig te doen voordat je daar aan toe bent, kun je zeggen dat je blij bent dat ze zo met je meeleven maar dat je er nog niet aan toe bent. Vraag of ze je willen steunen bij het aandachtig doormaken van je eigen proces. 

Soms leren we de lessen die een relatie ons kan leren pas echt als we bij iemand weggaan. Het kan zijn dat we binnen de relatie té veel strijd en druk voelen om onze eigen problemen echt onder ogen te kunnen zien. Later, als de druk van de ketel is en we kunnen rouwen om de band met die ander, durven we onze eigen problemen pas beter te bekijken. Pas als we weg weten met de problemen waar ons partnerschap ons voor gesteld heeft, kunnen we ons echt uit een relatie losmaken. Wanneer we proberen andere relaties aan te knopen voordat we dit soort kernproblemen hebben aangepakt is de kans groot dat we met een nieuwe partner dezelfde lessen creëren. Dat vergroot alleen maar ons gevoel van gekwetstheid en geeft ons nog sterker het idee dat elke poging om ons ooit authentiek met een levensgezel te verbinden, vergeefs zal blijken te zijn. 

Onze tijd buiten een relatie is even belangrijk als onze tijd binnen een relatie. Sterker nog: je zou kunnen beweren dat we ons, als we alleen zijn, voorbereiden op een relatie en dat we ons als we een relatie hebben, voorbereiden op het alleen zijn. Hopelijk beginnen we de les van onze vorige relatie te leren voordat we een nieuwe aangaan. Dan kunnen we nieuwe uitdagingen tegenkomen en op andere manieren groeien. Een relatie afronden is een innerlijke taak, er is geen interactie. We doen ons best om waardig en liefdevol uit elkaar te gaan en elkaar te steunen bij het opzetten van een nieuw leven. Dat maakt het ons gemakkelijker om echt tot een afronding te komen. Maar de afronding op zich is afhankelijk van de vraag of we bereid zijn de relatie te benutten om te komen tot een grotere trouw aan en waardering voor wie we zelf zijn en wat we zelf willen. In dat geval zullen we in een volgende relatie geen verraad plegen aan onszelf. Hoe meer helderheid we krijgen over wie we zijn en wat we binnen een relatie willen, des te makkelijker wordt het om eerlijk te zijn tegenover anderen. Die eerlijkheid voorkomt dat we in relaties verzeild raken met mensen die onze beleving niet kunnen respecteren, of die niet bereid zijn zich bewust bezig te houden met de onbewuste zaken die in een relatie onvermijdelijk de kop opsteken. 

Je weer aan de liefde gaan wijden

Een van de voornaamste doelstellingen van een relatie is dat je leert je partner zonder voorwaarden te accepteren en lief te hebben. Soms lukt ons dat binnen de oorspronkelijke relatievorm. Soms moeten we de relatievorm veranderen om dat te kunnen. Maar wat er ook gebeurt, het doel blijft hetzelfde. Zelfs wanneer we besluiten dat we uit elkaar moeten en onze partner nooit meer kunnen zien, hebben we nog de keuze of we zo iemand onze onvoorwaardelijke liefde en onze beste wensen meegeven. Sterker nog: als we hem/haar minder meegeven dan dit, kunnen we er zeker van zijn dat we de lessen uit deze relatie niet geleerd hebben. 

Relaties die eindigen met schuld en verwijten, dragen een soort karmische energie met zich mee. Partners die elkaar van allerlei kwalijk blijven nemen, zijn geneigd nieuwe partners aan te trekken die hen zullen helpen die lessen voor eens en voor altijd te leren. Het is een gegeven in het leven dat we een dwingender versie van hetzelfde leerplan voorgeschoteld krijgen, als we onze lessen niet op de zachtzinnige manier willen leren. Dat gebeurt niet om ons te straffen, maar om ons te helpen met leren. 

Een ander belangrijk doel van relaties is dat ze ons helpen bij het verdiepen van de toewijding waarmee we onszelf liefhebben en accepteren. Elke keer dat we onszelf om onze partner in de steek laten, moeten we afrekenen met dat gebrek aan toewijding aan onszelf. We moeten gaan inzien op welke wijze we binnen een relatie de macht uit handen geven, en de verantwoordelijkheid nemen om onszelf moed in te spreken en macht te verlenen. Verwijten aan het adres van onze partner zullen ons daar niet bij helpen. Als onze partner ons onze macht heeft ontnomen, komt dat doordat wij hem of haar dat lieten doen. We zijn niet hulpeloos. We kunnen altijd weglopen of onze medewerking weigeren, in een situatie die ons niet zint. 

Het komt erop neer dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor de keuzen die we maken. Als we een relatie aangaan die moeilijk of pijnlijk is, moeten we uitzoeken hoe dat komt. Waarom plegen we verraad aan onszelf? Zolang we het antwoord op die vraag niet gevonden hebben, blijven we ons dat in de ene na de andere relatie afvragen. Dat is niet de zachtaardigste manier om onze lessen te leren. Sterker nog: het is een soort niet-aflatend masochisme. We zouden er een stuk beter aan doen om een poosje alleen te zijn en de oorzaak van ons zelfbedrog te onderzoeken, voordat we aan een nieuwe relatie beginnen. 

Elke relatie in ons leven heeft ons iets te leren. We leren die les niet altijd zodra die relatie ons hem voorschotelt. Soms leren we het pas weken, maanden of zelfs jaren later. Dat wil niet zeggen dat we in dat opzicht een mislukkeling zijn. Ons leerproces duurt alleen wat langer. Zolang we het maar leren, maakt het niet uit hoe lang dat duurt. De belangrijkste vragen die we onszelf moeten stellen als een relatie ten einde komt, luiden: 'Kan ik mezelf met liefde en mededogen bezien? Kan ik mezelf mijn fouten vergeven en ervan leren? Kan ik mijn partner met liefde en mededogen bezien? Kan ik haar haar fouten vergeven en haar het beste toewensen?' En als het antwoord daarop geen 'Ja', luidt, dan moeten we die ambitie blijven koesteren en accepteren dat het doel nog niet bereikt is. Vergeving komt op haar eigen tijd, soms lang nadat we op het fysieke vlak van onze partner gescheiden zijn. We kunnen het niet forceren. Als wij bereid zijn te vergeven, komt vergeving als een geschenk. Als we daarbij om hulp vragen, zal aan dat verzoek zeker voldaan worden. We kunnen iets pas afronden wanneer we van onze fouten geleerd hebben en ze vergeven hebben, wanneer we onze partner dankbaar kunnen zijn voor wat we geleerd hebben.

Mogen onze misstappen jegens onze partner ons vergeven worden, zoals ook zijn misstappen jegens ons hem vergeven worden. Morgen is er een nieuwe dag. Laten we die met hoop en vertrouwen tegemoet treden, in het besef dat we, hoe langzaam ook, de lessen aan het leren zijn die onze relatie ons heeft willen leren. 

Namaste 

Paul Ferrini

Is de auteur van tientallen boeken over liefde, genezing en vergeving. Hij gaat met zijn unieke mengeling van spiritualiteit en psychologie stukken verder dan de meeste zelfhulpboeken en raakt zo aan de kern van het genezingsproces. Zijn lezingen, bijeenkomsten en het door hem ontworpen 'affiniteitsproces' hebben duizenden mensen geholpen hun vergevingsgezindheid te verdiepen en zich open te stellen voor de godheid in zichzelf en anderen.
Hij is een veelgevraagd spreker en docent. Zijn werk wordt als baanbrekend beschouwd door bijzondere mensen als Elisabeth Kubler-Ross, John Bradshaw, Neale Donald Walsch, Lyanla Vanzant en Larry Dossey, om er maar een paar te noemen. Zijn boeken zijn wereldwijd vertaald en verspreid.

Literatuur

- Omarm je ware Zelf

- Echt gelukkig!

- Het evangelie van liefde

- Leven in je hart

- De kracht van liefde

- Wijsheid voor iedere dag

- De wetten van liefde

- Volmaakt in het nu

- Verboden vruchten

- Terug naar onschuld

- Stilte van het hart

- Stappen naar een goede relatie

- Liefhebben zonder voorwaarden

- De levende Christus

- Ik ben de poort

- Dansen met de geliefde